Τα ξημερώματα της Κυριακής 29 Οκτωβρίου με βρίσκουν στο κρεβάτι, έτοιμη να κοιμηθώ, μετά από μια έξοδο. Φυσικά λίγα λεπτά στο TikTok είναι απαραίτητα λίγο πριν τον ύπνο. Και εκεί εμφανίζεται ένα ασπρόμαυρο βίντεο με το πρόσωπο του ηθοποιού Matthew Perry και τις λέξεις “RIP Matthew…1969- 2023”. Για λίγα λεπτά νόμιζα ότι ήταν μια πλάκα, μέχρι που μπήκα στα μέσα ενημέρωσης και συνειδητοποίησα την πραγματικότητα. Ο πλανήτης ολόκληρος εκείνη τη μέρα ένιωσε πως έχασε ένα δικό του φιλαράκι, τον δικό του Τσάντλερ. Λίγο η απρόσμενη είδηση και πολύ το γεγονός ότι πράγματι τον αισθανθήκαμε σαν δικό μας φίλο ήταν αρκετά για να μας βυθίσουν σε θλίψη.
Φυσικά, η θλίψη αυτή δεν ήρθε μόνο στην είδηση του θανάτου του Matthew Perry. Πολλοί καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι, φεύγουν από τη ζωή και αφήνουν πίσω τους ανθρώπους, που δεν γνώρισαν ποτέ, να στενοχωριούνται ειλικρινά και να πενθούν. Πρόκειται για άτομα που μας έχουν κάνει να γελάσουμε και να κλάψουμε μέσα από τη δουλειά τους και να συνδεθούμε πραγματικά μαζί τους, ακόμα κι αν δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη μας.
Έχουμε αναπτύξει δεσμό μαζί τους
Ο θάνατος των ανθρώπων αυτών μας κάνει να αισθανόμαστε αληθινό πένθος. Χωρίς να έχουμε προσωπική σχέση μαζί τους, η απώλεια τους μοιάζει τόσο προσωπική. Και το αίσθημα αυτό είναι λογικό, καθώς με ορισμένους ανθρώπους αναπτύσσουμε δέσιμο. Το δέσιμο αυτό είναι πιο αληθινό από ότι γνωρίζουμε και έχει και όνομα! Ονομάζεται παρακοινωνική σχέση και πρόκειται για μια μονόπλευρη, μη αμοιβαία σχέση, όπου το ένα άτομο επεκτείνει συναισθηματική ενέργεια, ενδιαφέρον και χρόνο ενώ το άλλο άτομο αγνοεί εντελώς την ύπαρξη του άλλου.
Η αμεσότητα που μας παρέχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα πολλαπλά stories που ανεβάζουν οι διάσημοι και μας κάνουν να νιώθουμε σαν να κοιτάζουμε από μια ορθάνοιχτη την πόρτα και όχι απλά την κλειδαρότρυπα, κάνουν το δέσιμο της παρακοινωνικής σχέσης ακόμα πιο αληθινό και δυνατό.
Έχουμε συνδέσει την ταυτότητα μας με εκείνους
Πολλές φορές θαυμάζουμε έναν καλλιτέχνη τόσο βαθιά και αληθινά που το πάθος αυτό γίνεται κομμάτι της ταυτότητας μας. Μπορεί χάρη σε αυτούς να έχουμε δημιουργήσει έναν κύκλο ανθρώπων γύρω μας, να έχουμε κάνει αληθινούς φίλους γιατί είχαμε μια κοινή αγάπη. Έτσι ο θάνατος τους μας οδηγεί σε μια αναπροσαρμογή της ταυτότητας μας. Η ψυχολογική αρχή είναι η ταύτιση και η εσωτερίκευση. Με αυτό εννοούμε ότι αυτές οι δημοφιλείς προσωπικότητες γίνονται μέρος της προσωπικότητας και της ζωής μας. Και ως εκ τούτου, ακόμη και οι αντιδράσεις μας είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο τείνουμε να τους κάνουμε μέρος της δικής μας πραγματικότητας, ακόμα κι όταν εμείς δεν είμαστε μέρος της πραγματικότητας τους. Ίσως αισθανθούμε ότι χάνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και δεν αποκλείεται να μας δημιουργηθεί και μια κρίση ταυτότητας.
Συνδεόμαστε με τον τρόπο που πέθανε ο διάσημος
Ο λόγος θανάτου του διασήμου, μια ασθένεια, ένα τροχαίο δυστύχημα, η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη, είναι πολύ πιθανό να αγγίξουν μια ευαίσθητη χορδή μας. Το να μάθουμε πώς πέθαναν μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε τη δική μας ζωή και πώς αυτά τα θέματα υγείας μπορεί να έχουν επηρεάσει εμάς προσωπικά ή τους φίλους, την οικογένεια και τους συναδέλφους μας.
Συνδέουμε τη δική μας ζωή
Ο θάνατος ενός διασήμου, πόσο μάλλον όταν είναι αιφνίδιος, μας συγκλονίζει και μας αφυπνίζει για τη σκληρή αλλά και ειλικρινή πραγματικότητα σχετικά με την ευθραυστότητα της ζωής. Είναι μάλιστα τόσο σκληρή η συνειδητοποίηση που σύμφωνα με έρευνες όταν ο θάνατος ενός διάσημου ατόμου που αυτοκτονεί προβάλλεται εντυπωσιακά στα μέσα ενημέρωσης, μπορεί να συνδεθεί με αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών στο κοινό.
Ο καλλιτέχνης ήταν εκεί στις δύσκολες στιγμές μας
Τι και αν δεν το έμαθε ποτέ, αυτός ο άνθρωπος μας στήριξε στις δύσκολες στιγμές μας. Η μουσική τους, η τέχνη τους, τα γραπτά τους και οι αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να μας έφερναν παρηγοριά και γαλήνη, που μας βοηθούσαν να ηρεμήσουμε όταν ήμασταν στεναχωρημένοι ή μας έδιναν ελπίδα σε σκοτεινές στιγμές. Όταν ο διάσημος μας πεθαίνει, τότε γνωρίζουμε ότι δεν θα είναι σε θέση να μας το προσφέρει αυτό ξανά στο μέλλον.
Καταιγισμός πληροφοριών
Και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τον βομβαρδισμό πληροφορίας που δεχόμαστε από ΜΜΕ, με ειδήσεις και αφιερώματα με δακρύβεχτη μουσική που δεν μας αφήνουν λεπτό να ξεχάσουμε την άσχημη είδηση.
Σε κάθε περίπτωση, μπορείς να τιμήσεις το πώς «άγγιξαν» τη ζωή σου με αναμνήσεις και στιγμές, μέσα από σειρές, ταινίες, τραγούδια, έργα τέχνης. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι δεν θα βρίσκονται εδώ ποτέ ξανά για να σε παρηγορήσουν, αυτό όμως δεν είναι αλήθεια! Άλλωστε, αν κάποιος μπορεί να μείνει «αθάνατος» τότε αυτοί είναι σίγουρα οι διάσημοι που μας άγγιξαν βαθιά και το έργο τους θα μείνει για πάντα. Όπως με κάθε άλλη μορφή θλίψης, μίλα για αυτό, με άλλους θαυμαστές του, με δικούς σου ανθρώπους, με όποιον νιώθεις άνετα. Επικοινώνησε τα άσχημα συναισθήματα και θα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ σε βοηθάει η εξωτερίκευση τους.
Έχουμε συνδέσει την ταυτότητα μας με εκείνους
Πολλές φορές θαυμάζουμε έναν καλλιτέχνη τόσο βαθιά και αληθινά που το πάθος αυτό γίνεται κομμάτι της ταυτότητας μας. Μπορεί χάρη σε αυτούς να έχουμε δημιουργήσει έναν κύκλο ανθρώπων γύρω μας, να έχουμε κάνει αληθινούς φίλους γιατί είχαμε μια κοινή αγάπη. Έτσι ο θάνατος τους μας οδηγεί σε μια αναπροσαρμογή της ταυτότητας μας. Η ψυχολογική αρχή είναι η ταύτιση και η εσωτερίκευση. Με αυτό εννοούμε ότι αυτές οι δημοφιλείς προσωπικότητες γίνονται μέρος της προσωπικότητας και της ζωής μας. Και ως εκ τούτου, ακόμη και οι αντιδράσεις μας είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο τείνουμε να τους κάνουμε μέρος της δικής μας πραγματικότητας, ακόμα κι όταν εμείς δεν είμαστε μέρος της πραγματικότητας τους. Ίσως αισθανθούμε ότι χάνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και δεν αποκλείεται να μας δημιουργηθεί και μια κρίση ταυτότητας.
Συνδεόμαστε με τον τρόπο που πέθανε ο διάσημος
Ο λόγος θανάτου του διασήμου, μια ασθένεια, ένα τροχαίο δυστύχημα, η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη, είναι πολύ πιθανό να αγγίξουν μια ευαίσθητη χορδή μας. Το να μάθουμε πώς πέθαναν μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε τη δική μας ζωή και πώς αυτά τα θέματα υγείας μπορεί να έχουν επηρεάσει εμάς προσωπικά ή τους φίλους, την οικογένεια και τους συναδέλφους μας.
Συνδέουμε τη δική μας ζωή
Ο θάνατος ενός διασήμου, πόσο μάλλον όταν είναι αιφνίδιος, μας συγκλονίζει και μας αφυπνίζει για τη σκληρή αλλά και ειλικρινή πραγματικότητα σχετικά με την ευθραυστότητα της ζωής. Είναι μάλιστα τόσο σκληρή η συνειδητοποίηση που σύμφωνα με έρευνες όταν ο θάνατος ενός διάσημου ατόμου που αυτοκτονεί προβάλλεται εντυπωσιακά στα μέσα ενημέρωσης, μπορεί να συνδεθεί με αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών στο κοινό.
Ο καλλιτέχνης ήταν εκεί στις δύσκολες στιγμές μας
Τι και αν δεν το έμαθε ποτέ, αυτός ο άνθρωπος μας στήριξε στις δύσκολες στιγμές μας. Η μουσική τους, η τέχνη τους, τα γραπτά τους και οι αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να μας έφερναν παρηγοριά και γαλήνη, που μας βοηθούσαν να ηρεμήσουμε όταν ήμασταν στεναχωρημένοι ή μας έδιναν ελπίδα σε σκοτεινές στιγμές. Όταν ο διάσημος μας πεθαίνει, τότε γνωρίζουμε ότι δεν θα είναι σε θέση να μας το προσφέρει αυτό ξανά στο μέλλον.
Καταιγισμός πληροφοριών
Και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τον βομβαρδισμό πληροφορίας που δεχόμαστε από ΜΜΕ, με ειδήσεις και αφιερώματα με δακρύβεχτη μουσική που δεν μας αφήνουν λεπτό να ξεχάσουμε την άσχημη είδηση.
Σε κάθε περίπτωση, μπορείς να τιμήσεις το πώς «άγγιξαν» τη ζωή σου με αναμνήσεις και στιγμές, μέσα από σειρές, ταινίες, τραγούδια, έργα τέχνης. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι δεν θα βρίσκονται εδώ ποτέ ξανά για να σε παρηγορήσουν, αυτό όμως δεν είναι αλήθεια! Άλλωστε, αν κάποιος μπορεί να μείνει «αθάνατος» τότε αυτοί είναι σίγουρα οι διάσημοι που μας άγγιξαν βαθιά και το έργο τους θα μείνει για πάντα. Όπως με κάθε άλλη μορφή θλίψης, μίλα για αυτό, με άλλους θαυμαστές του, με δικούς σου ανθρώπους, με όποιον νιώθεις άνετα. Επικοινώνησε τα άσχημα συναισθήματα και θα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ σε βοηθάει η εξωτερίκευση τους.
Σχόλια