Κώστας Πίτσιας: Πρόγραμμα επιδότησης εκπαίδευσης χειριστών κλαρκ από το Επιμελητήριο Πιερίας: Βιαστικές ανακοινώσεις, με ασάφειες και «θολά σημεία»

Προβληματισμό και δεύτερες σκέψεις, δημιούργησε η απόφαση του Επιμελητηρίου Πιερίας, για τον τρόπο και το κόστος που επέλεξε, να επιδοτήσει επιχειρήσεις για την εκπαίδευση χειριστών κλαρκ.

Τα χρηματοδοτικά εργαλεία του Επιμελητηρίου είναι αυτονόητο πως πρέπει να έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα, πάντα προς όφελος των μελών του. Με βάση την ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Πιερίας στις 06-08-2024 για τον τρόπο επιδότησης, υπάρχουν «θολά» σημεία ως προς το ύψος της επιδότησης στο σύνολο των επιχειρήσεων το οποίο δεν έχει προκαθοριστεί, όπως επίσης εάν θα επιδοτηθούν όλες οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι τους.

Τι θέλουν οι τουρίστες και τι τους δίνουμε Ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει. Νέες αγορές ανοίγουν. Ωραία. Και εμείς στην Ελλάδα χρειαζόμαστε λεφτά και τα χρειαζόμαστε απελπισμένα.


Μόνο που στον τουρισμό πουλάς ένα συγκεκριμένο προϊόν: τον τόπο. Αν τον διαλύσεις, δεν θα υπάρχει τίποτε να πουλάς μετά. Και εμείς τον διαλύουμε. Αναρχα, άπληστα, χωρίς κανόνες, χωρίς συναίσθηση, χωρίς σχέδιο, χωρίς τίποτε. Ο,τι αρπάξουμε




Στη νέα σειρά του Nerflix «Ρίπλεϊ» είναι πολλά αυτά που μπορεί να εντυπωσιάσουν τον θεατή.

Ανάμεσά τους, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, η Ιταλία της δεκαετίας του 1960 και κυρίως το Ατράνι, μια μικρή πόλη στις ακτές του Αμάλφι. Πρόκειται πράγματι για έναν επίγειο παράδεισο που σε κάνει να θέλεις να τα αφήσεις όλα, να κλείσεις αμέσως εισιτήριο και να πας να περάσεις εκεί μερικούς μήνες νοικιάζοντας μια ειδυλλιακή παλιά βιλίτσα με θέα στην παρθένα παραλία, το γραφικό χωριό και την απέραντη θάλασσα.

Θα περνάς τις ημέρες σου γράφοντας ή ζωγραφίζοντας, τα μεσημέρια σου πίνοντας καφέ στα μικρά παραδοσιακά καφενεία, θα μιλάς με τους φιλόξενους Ιταλούς, θα κολυμπάς μόνος σου στην πεντακάθαρη θάλασσα και τα βράδια θα απολαμβάνεις ντόπιο κρασί και μεζέδες στο γραφικό ταβερνάκι.

Μετά, μπαίνεις στο ίντερνετ να δεις λίγες φωτογραφίες για να σου ανοίξει κι άλλο η όρεξη και να κλείσεις εκείνη τη φανταστική βιλίτσα. Και παθαίνεις σοκ.

Ο επίγειος παράδεισος του Ντίκι Γκρίνλιφ και του Τομ Ρίπλεϊ έχει μετατραπεί σε μια παραθεριστική κόλαση γεμάτη ομπρέλες και ξαπλώστρες που εφάπτονται η μία της άλλης και καλύπτουν κάθε χιλιοστό της παραλίας, ενώ η βιλίτσα των ονείρων σου είναι ένα ρουμ της συμφοράς με θέα στα απλωμένα βρακιά της σινιόρας από πίσω, και το οποίο κοστίζει –τον Απρίλιο– μίνιμουμ 120 ευρώ τη βραδιά.

Για το ταβερνάκι και το καφέ δεν τολμώ να φανταστώ καν… Τι έπαθε ο τουριστικός παράδεισος; Το ίδιο που έπαθαν τα –άλλοτε γραφικά– νησιά των Κυκλάδων, τα στενάκια της Πλάκας, του Ψυρρή και του Θησείου, οι ακτές της Πελοποννήσου, τα δυο πόδια της Χαλκιδικής, όλη η Ελλάδα εν ολίγοις.

Επαθαν υπερτουρισμό, απληστία και ολική καταστροφή. Περπατούσα στο Μοναστηράκι πριν λίγες ημέρες, καθημερινή, απόγευμα.

Κοιτούσα τους τουρίστες (έχουμε πράγματι αρκετούς), στριμωγμένους στα πολύ θορυβώδη στενά, να χαζεύουν τα καταστήματα με τα τερατωδώς υπερτιμημένα σουβενίρ και να αναζητούν με απελπισία μια θέση στα καφέ και στα εστιατόρια με τα εξίσου τερατωδώς υπερτιμημένα και κατά κανόνα κακής ποιότητας μενού, και αναρωτιόμουν τι θα «πάρουν μαζί τους» ως ανάμνηση από την Ελλάδα όταν επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Ναι, προφανώς είναι πολύ εντυπωσιακή η Ακρόπολη ως μνημείο, όλα τα μνημεία είναι εντυπωσιακά, αλλά υποθέτω (το ξέρω, δεν το υποθέτω απλώς) ότι οι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα για να δουν κάτι παραπάνω από τα μνημεία. Εχει και αλλού μνημεία, εξάλλου, δεν έχουμε την αποκλειστικότητα.

Ερχονται γι’ αυτό που τους υπόσχονται –μεταξύ άλλων– και οι καμπάνιες μας: ηρεμία, χαλάρωση, καλό φαγητό, φιλοξενία, γραφικότητα, παράδοση. Πού είναι όλα αυτά; Στη φαντασία των ανθρώπων που φτιάχνουν τις καμπάνιες.

Μόνο που οι τουρίστες δεν είναι χαζοί… Μια φίλη ξεναγός μού έλεγε τις προάλλες ότι κάποια γκρουπ Γάλλων ακυρώνουν τις εκδρομές τους, που περιλαμβάνουν μέρη όπως η Σαντορίνη, διότι οι προηγούμενοι που ήρθαν βλαστήμησαν. Και πώς να μη βλαστημήσουν;

Εχετε πάει τα τελευταία χρόνια στη «γραφική» Σαντορίνη; Ο κόσμος μετατρέπεται σε έναν απέραντο τουριστικό ζωολογικό κήπο. Με επίκεντρο το όποιο αξιοθέατο και γύρω γύρω «κλουβιά» όπου επισκέπτες και ντόπιοι κοιτούν ο ένας τον άλλον, παγιδευμένοι στις ίδιες παθογένειες.

Την ίδια αίσθηση έχουμε και όσοι ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, αμφιβάλλω πλέον αν υπάρχει έστω και ένα τουριστικό σημείο του πλανήτη στο οποίο μπορείς να πάρεις μισή γεύση «αυθεντικότητας», να μη σε γδάρουν οι επιτήδιοι!

ή οι απελπισμένοι ντόπιοι–, να μην αισθάνεσαι διαρκώς ότι όλα γύρω σου είναι ένα άτσαλα και πρόχειρα και εντελώς ψεύτικα στημένο σκηνικό που έχει ως μοναδικό σκοπό να σου ξετινάξει το πορτοφόλι προσφέροντάς σου ελάχιστα –αν κάτι– από εκείνα που προσδοκούσες.

Γι’ αυτό οι πραγματικοί ταξιδευτές αναζητούν εναλλακτικές που δεν τις έχει ο τουριστικός χάρτης. Πριν καταστραφούν και αυτές. Από τον Αρκτικό Κύκλο ως την Ανταρκτική, πλέον τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του μαζικού τουρισμού. Ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει. Νέες αγορές ανοίγουν. Ωραία.

Και εμείς στην Ελλάδα χρειαζόμαστε λεφτά και τα χρειαζόμαστε απελπισμένα. Μόνο που στον τουρισμό πουλάς ένα συγκεκριμένο προϊόν: τον τόπο. Αν τον διαλύσεις, δεν θα υπάρχει τίποτε να πουλάς μετά. Και εμείς τον διαλύουμε. Αναρχα, άπληστα, χωρίς κανόνες, χωρίς συναίσθηση, χωρίς σχέδιο, χωρίς τίποτε.

Ο,τι αρπάξουμε. Την ώρα που οι περισσότερες χώρες στον κόσμο προσπαθούν να βάλουν κανόνες, εμάς μας ενδιαφέρουν μόνο τα νούμερα. ΟΚ, να τον φέρεις τον τουρίστα, αλλά κάτι πρέπει και να τον κάνεις.

Θα μου πείτε, όποιος έχει πολλά χρήματα θα πάει στα πολυτελή ξενοδοχεία και εκεί θα του διασφαλίσουν –κλείνοντας ψιλοπαράνομα τις παραλίες για τον υπόλοιπο κόσμο, ας πούμε– την ηρεμία του.

Μπορεί η Ελλάδα να τσιμεντωθεί και να κλειστεί –ψιλοπαράνομα ή και νόμιμα– απ’ άκρη σ’ άκρη για να απευθύνεται μόνο στους πλούσιους τουρίστες;

Ναι, φυσικά μπορεί. Είναι sustainable αυτό μακροπρόθεσμα, οικονομικά και περιβαλλοντικά; Οχι, δεν είναι. Αλλά ποιος νοιάζεται για το μακροπρόθεσμο; Στην Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήταν το φόρτε μας.


Μαρία Δεδούση Πηγή: Protagon.gr

Γνώμες - Άρθρα Γιώργος Πιπερόπουλος: Γιατί απαξιώσαμε την «κοινωνική αλληλεγγύη;»

ΤΡΑΓΙΚΗ είναι η τρέχουσα οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα σε διεθνή κλίμακα με τον συνεχιζόμενο αιματηρό και καταστροφικό πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την επιμονή των Ισραηλινών Δυνάμεων να «αφανίσουν» τη Χαμάς (ενώ ταυτόχρονα αγγίζουν τα όρια «εγκλήματος πολέμου» οι επιπτώσεις σε 2 εκατομμύρια Παλιαστινίους κατοίκους της Γάζας) και με τις οικονομικές επιπτώσεις στους Ευρωπαίους από επιθέσεις ανταρτών Χούθι στην ναυσιπλοϊα της Ερυθράς θάλασσας…

'' Για τον παππού μου'' - Γράφει ο Γιώργος Τερζόπουλος

Ο παππούς μου Γιώργος Τερζόπουλος άφησε χθες 27/03/2024 την τελευταία του πνοή. Παρακάτω είναι ο επικήδειος που εκφώνησα σήμερα στην κηδεία του.


-Παππού κράτα γερά! Σε λίγες μέρες έρχομαι!

-Αν είμαστε τυχεροί αγόρι μου θα συναντηθούμε.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΟΙ, Αρωματισμένα ΨΕΜΑΤΑ & ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ λόγω …μόδας - Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΟΣ

 

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΟΙ,
Αρωματισμένα ΨΕΜΑΤΑ
&
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ λόγω …μόδας

….Χωρίς διαλεκτική, χωρίς εναλλακτικό λόγο, χωρίς πνευματική αντίσταση, χωρίς δημιουργική σκέψη, χωρίς μεταγνώση !!!

Γάμος ομοφυλοφίλων και υιοθεσία - Σχολιάζει ο ηθοποιός-σκηνοθέτης Γιώργος Φουρνιάδης

Τα θέματα του γάμου των ομοφυλοφίλων ζευγαριών όσο και η υιοθεσία,

ταλάνισαν τελευταία ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, αλλά και

αναδύθηκαν σε πρώτης προτεραιότητας ζητούμενα, αναστατώνοντας το

κοινωνικό γίγνεσθαι, παρακάμπτοντας σειρά καθημερινών ζωτικής και

σοβαρότερης σημασίας θεμάτων.

«Φαρισαίοι..» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Την Κυριακή [25-2-24] ανοίγει κατά το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας το λεγόμενο «Τριώδιο» με το οποίο εισερχόμεθα στην προπαρασκευαστική περίοδο της Μ.Τεσσαρακοστής.

Η Κυριακή αυτή ονομάζεται «Του Τελώνου και Φαρισαίου», καθόσον διαβάζεται η Ευαγγελική παραβολή των δύο ανθρώπων που μπήκαν στον Ναό να προσευχηθούν.

''ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;'' - ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ

Θαρρώ πως ζούμε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες μήνες της σύγχρονης

πολιτικής ζωής στην Ελλάδα. Η κοινή γνώμη, ‘‘απορροφημένη’’ στο μέγα θέμα περί

του αν μπορούν τελικά να είναι και ‘‘πατέρας’’ και ‘‘μητέρα’’ ταυτόχρονα τα μέλη ενός

ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγαριού (λες και επί του ερωτήματος δεν έχει ‘‘απαντήσει’’ επί χιλιετίες η

Ανθρώπινη Φύση και Ιστορία), δεν στάθηκε σε δύο αντιφατικά και αντίρροπα μεταξύ

τους γεγονότα που συνδέονται άμεσα και ξεκάθαρα με την ποιότητα της ίδιας της

Δημοκρατίας στη χώρα! 

H κοινή γνώμη, συνεπώς, φαίνεται να ‘‘χάνει επεισόδια’’

απόλυτης ουσίας για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.

Καταρχάς, αφενός πριν περίπου δέκα ημέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

(Ευρωπ. Κοινοβ.) σε μια πρωτοφανή για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας

κίνησή του, εξέδωσε ένα άκρως καυστικό Ψήφισμα (Resolution) για την Ελλάδα

(https://www.europarl.europa.eu/news/en/press-room/20240202IPR17312/parliament-

concerned-about-very-serious-threats-to-eu-values-in-greece), ανησυχώντας για το

επίπεδο της Δημοκρατίας στη χώρα καθώς διείδε ότι με όσα σοβαρά συνέβησαν σε

αυτήν απειλούνται οι ευρωπαϊκές αξίες που πρέπει όχι μόνο κατά θεωρία να

υπάρχουν αλλά και de facto να εφαρμόζονται σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ.

Το Ψήφισμα περιλάμβανε την αγωνία του Ευρωπ. Κοινοβ. για την κατάσταση

της ελευθεροτυπίας στην Ελλάδα και για το εχθρικό περιβάλλον που έχει ‘‘παγιωθεί’’

για τους αντιφρονούντες με το ‘‘σύστημα’’ δημοσιογράφους ενώ καυτηρίασε έντονα

τη μη εξιχνίαση ακόμα, από τον Απρίλιο του 2021 και μετά, της δολοφονίας του

δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ.

Κυρίως όμως καταδίκασε την ‘‘εργαλειοποίηση’’ και την εμμονική επίκληση από

τις ελληνικές αρχές των ‘‘λόγων εθνικής ασφάλειας’’ στο αποδομητικό για τα θεμέλια

της Δημοκρατίας σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών. 

Καταδίκασε την Ελλάδα,

διότι με δικαιολογητική βάση κάποιους επικληθέντες λόγους εθνικής ασφάλειας,

παρακολουθήθηκαν πολιτικοί αντίπαλοι της Κυβέρνησης (και όχι μόνο) και δη μέχρι

και το μέλος, εκείνο τον καιρό, του Ευρωκοινοβουλίου, Νίκος Ανδρουλάκης. 

Εις

απάντηση στο φαινόμενο που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποκαλεί

‘‘Predatorgate’’, οι Ευρωβουλευτές απαίτησαν να ενδυναμωθούν οι

δημοκρατικές εγγυήσεις στην Ελλάδα και την εις βάθος διερεύνηση της

υπόθεσης των ‘‘τηλεφωνικών υποκλοπών’’ με τη βοήθεια και υποστήριξη της

Ευρωπαϊκής Αστυνομίας (Europol).

 Μάλιστα, με το άνω ψήφισμα ζητήθηκε να

τροποποιηθεί, με σκοπό να παύσει να ισχύει, η ελληνική νομοθεσία που θέτει την

ΕΥΠ υπό τον άμεσο έλεγχο του Πρωθυπουργού, νομοθεσία ασφαλώς που

υιοθετήθηκε κατά πολιτική επιλογή της παρούσας Κυβέρνησης ενώ εκφράστηκε και

η έκδηλη ανησυχία για την ανάθεση της έρευνας της άνω πολύκροτης

υπόθεσης σε διαφορετικό εισαγγελέα αλλά και για την πολιτική πίεση

(political pressure), για τον εκφοβισμό (intimidation) και για την

παρενόχληση (harassment) της Κυβέρνησης στις Αρχές που διεξάγουν την

έρευνα για τις ‘‘υποκλοπές’’.

Το Ευρωπ. Κοινοβ., εν τέλει, έφτασε στο σημείο να καλέσει την Ευρωπαϊκή

Επιτροπή να ενασκήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της κατά της Ελλάδας και

ειδικά την προέτρεψε να εξετάσει τη (μη) εκταμίευση κονδυλίων προς την Ελλάδα,

υπό το πρίσμα του Κανονισμού 1303/2013 για τα Κοινά Ευρωπαϊκά Ταμεία (Common

Provisions Regulation) κατά συνερμηνεία του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων

της ΕΕ, σε συνάρτηση με το γεγονός της μη εφαρμογής αποφάσεων του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου στη χώρα, κατά συσχέτιση παράλληλα και του Κανονισμού

Αιρεσιμότητας (Κανονισμός 2092/2020) σχετικά τη προστασία του προϋπολογισμού

της ΕΕ (Rule of Law Conditionality Regulation).

Οι ‘‘κεραυνοί’’ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελλάδα και για το

‘‘επίπεδο’’ της ….Δημοκρατίας της ήταν πρωτοφανείς! Αφού όμως ο Υπουργός, κ.

Μαυρουδής Βορίδης, απέδωσε το Ψήφισμα της Ευρωβουλής σε ‘‘οργανωμένα

ιδεολογικά και πολιτικά συμφέροντα που θέλουν να πλήξουν το παράδειγμα ηγεσίας

του Πρωθυπουργού μας’’, ήρθε ο…. ‘‘Economist’’.

Αφετέρου, λοιπόν, στην κατηγορία της πλήρους δημοκρατίας, για πρώτη φορά

μετά το 2008, αναβάθμισε την Ελλάδα το γνωστό διεθνές περιοδικό ‘‘Economist’’

στην ετήσια έκθεσή του με τίτλο ‘‘Democracy Index’’ (Δείκτης Δημοκρατίας) για το

2023, κατατάσσοντας τη χώρα μας πάνω από τις ΗΠΑ και κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως η

Ιταλία, το Βέλγιο και η Πορτογαλία που λογίζονται ως…. ‘‘ελαττωματικές

δημοκρατίες’’.

Μάλιστα, η Ελλάδα, βαθμολογούμενη με 8,14/10 καταλαμβάνει την 20 η θέση

ανάμεσα σε 167 χώρες του Πλανήτη που εξετάζει ο βραχίονας ‘‘Intelligence Unit’’ του

‘‘Economist’’ και δια τούτο τον λόγο αναφέρεται στην έκθεση του περιοδικού ότι ‘‘Η

γενέτειρα της Δημοκρατίας έχει λόγο να πανηγυρίζει!’’.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο

και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, πανηγυρικό ήταν το ‘‘τιτίβισμα’’ του

Πρωθυπουργού, ο οποίος έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό για την Ελλάδα

ότι είναι ‘‘μια χώρα δημοκρατική και προοδευτική, παθιασμένα αφοσιωμένη στις


ευρωπαϊκές αξίες’’ (Greece - a progressive, and democratic country, passionately committed

to European values, https://twitter.com/PrimeministerGR/status/1758245681863483800).

Τι συμβαίνει επομένως; Έχει πραγματιστικό υπόβαθρο το ψήφισμα του Ευρωπ.

Κοινοβ. κατά της Ελλάδας και πρέπει να ανησυχούμε όλοι μας ανεξαιρέτως; 

Η’ στη

‘‘γενέτειρα της Δημοκρατίας’’, όπως έγραψε και ο ‘‘Economist’’, πρέπει να

πανηγυρίζουμε για τα κατορθώματά μας στο πεδίο του κράτους δικαίου και της

έμπρακτης εφαρμογής της Δημοκρατίας, δεδομένου ότι το άνω ψήφισμα της

Ευρωβουλής είναι αδικαιολόγητη έκφραση ‘‘τυφλού μένους’’ κατά, απλά και μόνο,

της παρούσας Κυβέρνησης;

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Πράγματι, με βάση το άρθρο 2 της Συνθήκης

για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), αυτή βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της

ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του

κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ οι άνω

αξίες είναι κοινές στα κράτη μέλη και εντός της κοινωνίας τους, που χαρακτηρίζεται

από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη,

την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.

Καθώς, μάλιστα, αυτό το δομικό DNA της ΕΕ είναι όρος της λειτουργίας της,

ήδη από το 2020, με τον Κανονισμό περί του γενικού καθεστώτος αιρεσιμότητας για

την προστασία του προϋπολογισμού της Ένωσης (Καν. 2092/2020), αν πλήττεται το

κράτος δικαίου σε κράτος-μέλος, η ίδια η ΕΕ δικαιούται να λάβει μέτρα εναντίον του

στα οποία περιλαμβάνονται η αναστολή πληρωμών και δεσμεύσεων, η αναστολή της

εκταμίευσης δόσεων ή η πρόωρη αποπληρωμή δανείων, η μείωση της

χρηματοδότησης στο πλαίσιο υφιστάμενων δεσμεύσεων και η απαγόρευση της

ανάληψης νέων δεσμεύσεων έναντι αποδεκτών ή της σύναψης νέων συμφωνιών για

δάνεια ή άλλα μέσα υπό την εγγύηση του προϋπολογισμού της Ένωσης.

Υπό την ευρωπαϊκή Λογική, το κράτος δικαίου απαιτεί όλες οι δημόσιες εξουσίες

να ενεργούν εντός των ορίων που θέτει ο νόμος, σύμφωνα με τις αξίες της

δημοκρατίας και του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως ορίζονται στον

Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε άλλα ισχύοντα

μέσα, και υπό τον έλεγχο ανεξάρτητων και αμερόληπτων δικαστηρίων. 

Ειδικότερα, η

ΕΕ απαιτεί να τηρούνται στα κράτη-μέλη της οι αρχές της νομιμότητας,

συμπεριλαμβανομένης της διαφανούς, υπεύθυνης, δημοκρατικής και πλουραλιστικής

νομοθετικής διαδικασίας, της ασφάλειας δικαίου, της απαγόρευσης της

αυθαιρεσίας της εκτελεστικής εξουσίας, της αποτελεσματικής δικαστικής

προστασίας και πρόσβασης σε ανεξάρτητα και αμερόληπτα δικαστήρια και του

χωρισμού των εξουσιών.

Έτσι, αν δεν τηρούνται τα άνω κριτήρια, τα οποία είναι ενσωματωμένα στο

άρθρο 49 της ΣΕΕ και ισχύουν ακόμη και για τα υπό προσχώρηση στην ΕΕ κράτη,

δηλαδή τα κριτήρια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κοπεγχάγης, η χώρα-

παραβάτης κινδυνεύει από το να μη λάβει κονδύλια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο

Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το

Ταμείο Μεταβατικότητας, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης, Θάλασσας και

Αλιείας, το Ταμείο Ασύλου και Μετανάστευσης, το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας και

το Ταμείο Διαχείρισης Συνόρων και θεωρήσεων εισόδου, 

μέχρι και με το να

κινηθεί σε βάρος της η διαδικασία του άρθρου 7 της ΣΕΕ, η οποία στο

βάθος, και υπό προϋποθέσεις, οδηγεί ακόμη και στην απώλεια του

δικαιώματος ψήφου του αντιπροσώπου της κυβέρνησης αυτής της

(συγκεκριμένης) χώρας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Επί της ‘‘ταμπακιέρας’’, ωστόσο, η συζήτηση είναι πολύ βαθιά και

πολύ μεγάλη. Προσωπικά, δεδομένου ότι ο Economist χρησιμοποιεί τον ‘‘Δείκτη

Δημοκρατίας’’ (ίδετε παραπάνω τον ‘‘Democracy Index’’), θα αναφερθώ, κι εγώ με τη

σειρά μου, σε τρεις κρίσιμους, κατά την άποψη μου, ‘‘δείκτες’’ που έχουν να κάνουν

με την ποιότητα της δημοκρατίας σε μια χώρα και ειδικότερα στις πιο πρόσφατες

‘‘επιδόσεις’’ της Ελλάδας επί των δεικτών αυτών.

Πρώτον, με βάση τον δείκτη αντίληψης για τη διαφθορά (corruption

perceptions index) της Διεθνούς Διαφάνειας (International Transparency) για

το 2023 η Ελλάδα με μια ‘‘βαθμολογία’’ 49/100, βρίσκεται στην 58 η θέση ανάμεσα σε

180 συγκρινόμενες χώρες, σημειώνοντας μια πτώση 3 μονάδων στην επίδοσή της σε

σύγκριση με την αμέσως πρότερη ‘‘βαθμολογία’’ της (ίδετε αναλυτικά στη διεύθυνση:

https://www.transparency.org/en/cpi/2023).

Στη δε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Βρυξέλλες, 5-7-2023) για το

κράτος δικαίου και ειδικότερα στο κεφάλαιο που αφορά την Ελλάδα

(https://commission.europa.eu/system/files/2023-07/22_1_52575_coun_chap_greece_el.pdf) γράφονται τα

εξής: 

‘‘Σύμφωνα με την αντίληψη εμπειρογνωμόνων και της επιχειρηματικής κοινότητας, το

επίπεδο διαφθοράς στον δημόσιο τομέα είναι σχετικά υψηλό. Στον δείκτη

αντίληψης της διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2022, η Ελλάδα

βαθμολογήθηκε με 52/100, και κατέλαβε την 21η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την

51η παγκοσμίως. Η αντίληψη αυτή έχει επιδεινωθεί σημαντικά κατά την τελευταία

πενταετία. Σύμφωνα με την ειδική έρευνα του Ευρωβαρόμετρου του 2023, το 97 % όσων


απάντησαν θεωρεί ότι η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα τους

(ενωσιακός μέσος όρος: 70 %) και το 56 % όσων απάντησαν αισθάνεται ότι επηρεάζεται

προσωπικά από τη διαφθορά στην καθημερινή του ζωή (ενωσιακός μέσος όρος: 24 %). Όσον

αφορά τις επιχειρήσεις, το 95 % των εταιρειών θεωρεί ότι η διαφθορά είναι ευρέως

διαδεδομένη (ενωσιακός μέσος όρος: 65 %) και το 74 % πιστεύει ότι η διαφθορά

αποτελεί πρόβλημα για την επιχειρηματική δραστηριότητα (ενωσιακός μέσος όρος: 35

%)’’.

Δεύτερον, με βάση τον Παγκόσμιο Δείκτη της Ελευθερίας του Τύπου (World

Press Freedom Index, https://rsf.org/en/2023-world-press-freedom-index-journalism-

threatened-fake-content-industry), η Ελλάδα βρίσκεται στην 107 η παγκοσμίως και δη

στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά την ελευθεροστομία και μη λογοκρισία των

δημοσιογράφων, είναι ουραγός (ίδετε https://rsf.org/en/country/greece:

‘‘Greece (107th), where journalists were spied on by the intelligence services and by

powerful spyware, continues to have the EU’s lowest ranking’’).

Τρίτον, επειδή καίριο ρόλο διαδραματίζει σε μια δημοκρατία η εμπιστοσύνη της

κοινωνίας στη κυβέρνηση της χώρας και γενικά στους θεσμούς, ας έχουμε υπόψη μας

ότι με βάση τον ‘‘δείκτη εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση’’ (Trust in government

index) που δημοσιεύει ο παγκόσμιος Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και

Ανάπτυξης (ο γνωστός ‘‘ΟΟΣΑ’’) για το 2022 η Ελλάδα από τις 27 χώρες της ΕΕ

βρίσκεται στην προτελευταία θέση, δηλαδή στην 26 η θέση (ίδετε για περισσότερα

στη διεύθυνση: https://data.oecd.org/gga/trust-in-government.htm).

Ωστόσο, όπως είναι αντιληπτό, η συζήτηση για την ποιότητα της δημοκρατίας

σε μια χώρα δεν αφορά μόνο τους (όποιους) δείκτες. Όπως τόνισα και παραπάνω,

είναι πολύ πιο μεγάλη συζήτηση και δη σύνθετη και περίπλοκη πολλές φορές και

σίγουρα δεν εξαντλείται με ή σε ένα άρθρο γνώμης. Από την πλευρά μου, λοιπόν,

έχω (προς το παρόν) να κάνω μια επισήμανση και μια προτροπή.

Καταρχάς, προκειμένου να αρχίσει ο οποιοσδήποτε να σκέφτεται ουσιαστικά επί

όλων των παραπάνω, επισημαίνω, αναφορικά με το θέμα των ‘‘δεικτών’’, ότι από τη

μια ο ‘‘Economist’’ είναι απλά ένα διεθνές περιοδικό ενώ από την άλλη το Ευρωπαϊκό

Κοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο ΟΟΣΑ είναι θεσμοί, η δε Διεθνής Διαφάνεια

διεθνής οργανισμός και οι ‘‘Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα’’ (αυτοί δημοσιοποιούν τον

Παγκόσμιο Δείκτη της Ελευθερίας του Τύπου) μια διεθνής ΜΚΟ.

Σε κάθε περίπτωση όμως, και ανεξάρτητα από το τι θα σκεφθεί και το πώς

τελικά θα τοποθετηθεί καθένας επί του σπουδαίου και καθοριστικού αυτού

ζητήματος, προτρέπω να υιοθετήσουμε τη λογική του σύγχρονου Γάλλου

φιλοσόφου Alain de Benoist ο οποίος έχει υποστηρίξει ότι ‘‘O πιο σημαντικός


δείκτης της δημοκρατίας δεν είναι ο βαθμός ελευθερίας ούτε ο βαθμός ισότητας,

αλλά μάλλον ο βαθμός συμμετοχής’’. Σε λιγότερο από 4 μήνες έχουμε ευρωεκλογές

και αν θέλουμε τη δημοκρατία μας ισχυρή και πάλλουσα, έχουμε όλοι δικαίωμα και

υποχρέωση ταυτόχρονα να προβληματιστούμε και κυρίως και πρωταρχικώς να

εκφραστούμε….




Κατερίνη, 19/2/2024

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

LLM IN INTERNATIONAL COMMERCIAL LAW

LLM IN EUROPEAN LAW

Cer. LSE in Business, International 

Relations and the political science

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 694 579 78 39. 

Ο Χρήστος Γκουγκουρέλας είναι γιος του Ντίνου Γκουγκουρέλα, που διετέλεσε 

Βουλευτής Πιερίας με τη Νέα Δημοκρατία κατά την περίοδο 1981-89. 

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΙΑ ‘‘ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ-ΚΟΥΦΑΡΙ’’;

‘‘Αναβρασμός και αλαλούμ!’’. Έτσι λένε τα δημοσιογραφικά ‘‘reportages’’

(https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1519017/afksanontai-oi-katalipseis-sta-panepistimia-fovoi-na-xathei-to-

eksamino-gia-tous-foitites) για την κατάσταση που επικρατεί στα Πανεπιστήμια της χώρας,

καθώς, τούτη την ώρα, τουλάχιστον 150 Σχολές τελούν υπό κατάληψη. 

Η εικόνα

Να αναγκάζεις το μυαλό σου να κάμνει αυτό που είναι σωστό

Πριν λίγες μέρες διάβασα μια προτροπή του ιερού Χρυσοστόμου και μου κόλλησε στο μυαλό : «Να αναγκάζεις το μυαλό σου να κάμνει αυτό που είναι σωστό». Νομίζω οι περισσότεροι από εμάς μάλλον δεν το εφαρμόζουμε.

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Σταματήστε να χαϊδεύετε τους άπληστους εκ των αγροτών

Η πολιτεία οφείλει να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να ανταμείψει όσους αγρότες έχουν προβεί σε ψευδείς δηλώσεις ζημίας για να εισπράξουν μεγαλύτερες αποζημιώσεις. Όλα τα λεφτά για τα πραγματικά κιλά.

Dr Money

''Η Ιστορία – Θυμηδία της Επιστολικής ψήφου στην Ελλάδα'' - ΑΡΘΡΟ του Δικηγόρου Χρήστου Γκουγκουρέλα

Από μικρά παιδιά, όταν ακούγαμε από τους μεγαλύτερούς μας διάφορες ‘‘ιστορίες’’, θυμόμαστε ότι αυτές ξεκινούσαν με την κλασσική αφηγηματική αρχή ‘‘Μια φορά και έναν καιρό…’’. Έτσι, λοιπόν, κι εγώ που σκοπεύω να θυμίσω τη μέχρι τώρα (;) ‘‘ιστορία’’ της καθιέρωσης της επιστολικής ψήφου στη χώρα, θα ξεκινήσω με τον πατροπαράδοτο τρόπο:

Μια φορά και έναν καιρό, λίγο μετά αφότου πρώτο έγινε Πρωθυπουργός (Σεπτέμβριος 2019), ο νυν Πρωθυπουργός, κατά την ομιλία του προς την Ομογένεια, στο Πολιτιστικό Κέντρο Αγίου Δημήτριου της Ν. Υόρκης, είχε εξαγγείλει συγκεκριμένα: «Το 2023, όταν θα γίνουν οι επόμενες εθνικές εκλογές, θα μπορείτε επιτέλους να ψηφίζετε από τον μόνιμο τόπο διαμονής σας…

Θεόδωρος Σιαμάγκας: Εφηβική βία – Καμία σχέση με την Παιδεία – Καμία θέση στα σχολεία!

Μαθήτριες Δ’ Δημοτικού τσακώθηκαν σε τέτοιο σημείο που χρειάστηκαν πέντε δάσκαλοι για να τις χωρίσουν και να μεταφερθούν στο νοσοκομείο με ρήξη εσωτερικών οργάνων.

Δεκαεξάχρονος τραυμάτισε με κατσαβίδι δύο συνομηλίκους του.

Ανήλικες χτυπούν και ληστεύουν ανήλικες.

Παρέες εφήβων εκφοβίζουν και ληστεύουν.

Μαθητής επιτίθεται με γροθιές στην κοιλιά σε έγκυο αναπληρώτρια καθηγήτριά του…..

Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια και η διαφορά αναμεσά στην ισότητα και τον εξισωτισμό - Γράφει ο Χρήστος Γκουγκουρέλας

H συζήτηση περί του νομοσχεδίου για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών ‘‘πλαταίνει’’ και κορυφώνεται, και τούτο, αν μη τι άλλο, είναι υγιές δείγμα δημοκρατίας.

Στην πρόσφατη μάλιστα επίσκεψή της στην Πιερία και στο πλαίσιο κομματικής εκδήλωσης, η Υπουργός Εσωτερικών κ. Κεραμέως υποστήριξε ότι ο γάμος και η τεκνοθεσία για τα μη ετερόφυλα ζευγάρια, πέραν από προεκλογική εξαγγελία της κυβέρνησης, είναι πρωτίστως θέμα ισότητας. Είναι, όμως, έτσι; 

Επειδή, λοιπόν, στη δημοκρατική συζήτηση ο αντίλογος, όταν υπάρχει και είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί, είναι εκ των ουκ άνευ, ας προσπαθήσουμε όλοι να εννοήσουμε τον εννοιολογικό και νομικό πυρήνα της ουσίας του ζητήματος.

ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ‘‘ΟΧΙ’’ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ. - Γράφει ο Δικηγόρος, Χρήστος Γκουγκουρέλας.

 

ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ‘‘ΟΧΙ’’ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ


Ο κύβος ερρίφθη σε τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού την Τετάρτη (11/1/2024). Με νομοσχέδιο που θα εισαχθεί προς ψήφιση στη Βουλή, θα καθιερωθεί στην Ελλάδα ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών, στα οποία θα δοθεί και το δικαίωμα της τεκνοθεσίας.

Αλλάξαμε την κακή χρονιά!…Τον κακό εαυτό μας πότε;

Ανθρωποκεντρική συνέντευξη Πιπερόπουλου στο ΚΑΝΑΛ-1 Δήμου Πειραιά

Ο τίτλος ήταν και ο βασικός πυρήνας της πρώτης για τη Νέα Χρονιά 2024 συνέντευξής μου με την δημοσιογράφο κ Σοφία Φίκα που ευγενικά με φιλοξενεί κάθε εβδομάδα στην εκπομπή της με τίτλο «άρωμα ημέρας» στο ραδιοφωνικό σταθμό ΚΑΝΑΛΙ–1 του Δήμου Πειραιά.

ΤΟ ‘‘ΚΛΕΙΣΙΜΟ’’ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ. Γράφει ο Δικηγόρος Κατερίνης, Χρήστος Γκουγκουρέλας.

H 7η Οκτωβρίου 2023 είναι ήδη μια ημερομηνία-ορόσημο της σύγχρονης παγκόσμιας Ιστορίας αλλά ακόμη κρισιμότερη και πιο βαρύνουσα είναι η ημερομηνία που ο πόλεμος στη Γάζα, με τη διαμόρφωση ενός νέου γεωπολιτικού status, θα λάβει (;) ένα τέλος. Ενδιάμεσα, ωστόσο, κυριαρχεί η ανθρώπινη τραγωδία. 

Έγκυρες διεθνείς πηγές αναφέρουν ότι περίπου 20.000, κατά βάση άμαχοι, Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους από τις επιθέσεις των Ισραηλινών στη Γάζα (https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67764664) στην προσπάθεια των τελευταίων να ανευρεθούν και να θανατωθούν οπλίτες και ιδίως στελέχη της Hamas.

Αυξάνεται το αίσθημα «αποξένωσης» στην Πατρίδα μας… - ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Καθηγητή Πιπερόπουλου

Ψυχό-κοινωνικόπιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου‏


Είναι «χρονιάρες» οι μέρες αυτής της εβδομάδας καθώς οι Έλληνες και οι Χριστιανοί σε όλα τα μέρη του Πλανήτη μας υποδεχθήκαμε τη γέννηση του Χριστού μας και...

\την ερχόμενη Δευτέρα θα υποδεχθούμε τον Νέο Χρόνο, το 2024, ενώ μαίνονται οι αιματηρές συγκρούσεις στην Ουκρανία στη Γάζα και αλλού.

Για μια καλύτερη πόλη -

Τώρα που ο κουρνιαχτός των αντιπαραθέσεων μεταξύ των υποψηφίων Δημάρχων της πόλης μας κατέπεσε και επίκειται η ορκωμοσία της νέας Δημοτικής Αρχής, νομίζω ότι μπορώ να καταθέσω κάποιες απόψεις μου, ως παλιός δημότης της Κατερίνης.

Προφανώς δεν «προσκομίζω γλαύκα εις Αθήνας». Για αυτό μη θεωρηθεί ότι τα γραφόμενά μου αποτελούν υποδείξεις προς τους νεοεκλεγέντες τοπικούς άρχοντες που ασφαλώς έχουν καταστρώσει τα προγράμματά τους, αλλά απλές σκέψεις ενός καθημερινού πολίτη της επαρχίας μας.

Κλεοπάτρα Εμμανουήλ Κ.: Πολλές φορές ο εξουσιαστής τυγχάνει άτομο εξαιρετικά ανασφαλές ή άτομο που έχει υποστεί το ίδιο «εξουσιασμό»

Οι Δούλες – Les Bonnes, συστήνονται στο κοινό της Θεσσαλονίκης και μιλάνε στo Karfitsa.gr και τον Μιχάλη Δρούγκα.

Ποιο είναι το νόημα, λοιπόν, πίσω από ένα παραδοσιακό δίπολο σχέσης; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η δύναμη και η επιρροή που ασκεί ο κοινωνικός ρόλος στην πραγματική ζωή;


Οι Δούλες (Les Bonnes) είναι ένα μονόπρακτο θεατρικό δράμα του Γάλλου λογοτέχνη, Ζαν Ζενέ που γράφτηκε το 1947. Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε το έργο, από το διαβόητο έγκλημα των αδερφών Παπέν που διαπράχθηκε το 1933. Εξερευνά και παρουσιάζει τις σχέσεις εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου στους κοινωνικούς ρόλους των ανθρώπων.

Τι δυναμική βρίσκεται στο δίπολο εξουσιαστή εξουσιαζόμενου;